Hassliebe. Żydowska samonienawiść w ujęciu Sandera L. Gilmana (część pierwsza: od Hermana z Moguncji do Johannesa Pfefferkorna)

Hassliebe. Jewish self-hatred as seen by Sander L. Gilman (part one: from Hermann of Mainz to Johannes Pfefferkorn)The present paper constitutes the first part of the analysis of Sander L. Gilman’s famous book Jewish Self-Hatred, and the pioneering interpretation of the concept of stereotype. According to Gilman, a stereotype emerges as a result of an active collaboration of the person who stereotypises and the outsider. The latter opposes the image imposed by the stereotype, and thus splits the stereotype into a positive and a negative part. By identifying himself with the positive part, the outsider delegates the purity of classification not only to the subgroup he does not feel any attachment to, but also involuntarily legitimises the stereotype, because without his authorisation, the stereotype would merely remain a racist insult. The article is based on the narrations of Jewish converts to Christianity from the Middle Ages to the 15th century. Hassliebe. Żydowska samonienawiść w ujęciu Sandera L. Gilmana (część pierwsza: od Hermana z Moguncji do Johannesa Pfefferkorna)Tekst jest pierwszą częścią omówienia głośnej książki Sandera L. Gilmana, Jewish Self-Hatred i przedstawionej w niej pionierskiej koncepcji stereotypu, powstającego w ramach aktywnego współdziałania stereotypizującego i outsidera. Ten ostatni, walcząc z narzuconym mu niesprawiedliwym wizerunkiem, dokonuje rozszczepienia stereotypu na pozytywny i negatywny, identyfikując się z tym pierwszym. W ten sposób nie tylko deleguje „nieczystość klasyfikacyjną” na podgrupę, z którą nie czuje związku, ale przede wszystkim niezauważalnie sam legitymizuje stereotyp, który bez jego autoryzacji miałby rangę rasistowskiego oszczerstwa. Materiał źródłowy artykułu stanowią narracje żydowskich konwertytów na chrześcijaństwo od średniowiecza po wiek XV.