Człowieczeństwo i bóstwo Syna Człowieczego w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Trzy pouczenia Jezusa o swej pasji w ujęciu Markowym

Jezus, pouczając trzykrotnie uczniów o swoim dramatycznym losie oraz ukazując cel swojego życia, posługiwał zawsze się tytułem „Syn Człowieczy”. Zawarł w nim swoje człowieczeństwo naznaczone wyjątkowym cierpieniem. Ukazał w ten sposób swoim uczniom, że Jego mesjańskość wyrazi się nie w triumfie, ziemskiej chwale, lecz przejdzie przez ekstremalne poniżenie, wzgardę i śmierć. Jezus – człowiek zmierzał do swego kresu w sposób zdecydowany i umotywowany. Klęska Syna Człowieczego, chociaż miała swoją widzialną przyczynę w ludzkich sprawcach, to jednak wypływała z planu Bożego, w którym zostały przewidziane zastępcza śmierć Jezusa za wszystkich ludzi oraz powstanie z martwych Syna Człowieczego. Wszystkie trzy pouczenia Jezusa podkreślają, że ostateczne zwycięstwo jest właśnie Jego dziełem. W ten sposób ewangelista Marek, który wyeksponował w losie Syna Człowieczego przede wszystkim cierpienia Jezusa, zwrócił także uwagę na Jego bóstwo. Tym samym ukazał, że człowieczeństwo i bóstwo Syna człowieczego łączą się ze sobą w sposób nierozerwalny.

The article refers to Mark’s Christology, that has a primitive character and expresses itself, inter alia, under the title “Son of Man”. The author presents it as a specific aspect referring to three teachings of Jesus on his dramatic fate (Mark 8, 31–32, 9, 30–32, 10, 32–34) and also in the statement of Jesus where He speaks about the giving of his life as a ransom for many (cf. Mark 10, 45). The analysed title “Son of Man” combines humiliation and glory. Mark indeed stresses in each of the three teachings that the Son of Man will resurrect by his own power. His death is a liberation of man – the slave of sin. Therefore, the Evangelist showed indirectly that in the title „Son of Man” are hidden both the humanity and divinity of Jesus, despite the fact that Mark put more emphasis on Jesus’ tormented humanity.