The principles of national education. National education in political thought of the National Party (1928–1939)

In the period of the Second Polish Republic, educational issues constituted a subject-matter of interest to Polish political thinkers. Nonetheless, such issues were often perceived differently by the diverse ideological and political factions. According to such political entities, the interwar period was marked with the destabilisation of the previously-existing social, political and cultural order, giving rise to a new reality. Visions of creating a “new”, “better”, more moral and socialised man began to appear in the statements disseminated by almost all political circles. Such projections, however, entailed the rather disturbing perspective of far-reaching interference with the lives of all citizens, including their privacy. The postulate of changing the individual in order to meet the emerging “higher” objectives, social needs and “lofty” principles, was put forward. The National Party developed a comprehensive educational programme. The aim of national education was to build a strong nation, and to prepare the society for an independent nation and State’s functioning. The principal categories of the National Party’s political thought included work, creation and action. The condition of the Polish society was also thoroughly analysed, with the ideal Pole being depicted as a hard-working, thrifty, conscientious and diligent person, dedicated to nation and State’s affairs. Active and constructive attitudes were widely promoted, along with social responsibility, readiness to make sacrifices, self-determination and subordination to the individuals responsible for the implemented goals. National education was expected to give rise to “a definite Polish type” that would embody the truly Polish character and indigenous values cultivated from generation to generation by the natively Polish population.

W okresie II Rzeczypospolitej zagadnienia wychowawcze i edukacyjne stanowiły przedmiot zainteresowania polskiej myśli politycznej. Kwestie te były zazwyczaj rozmaicie rozumiane w obrębie rożnych opcji ideowo-politycznych. W opinii licznych podmiotow politycznych lata międzywojenne stanowiły okres destabilizacji zastanych stosunkow społecznych, politycznych i kulturalnych, a nawet pewien początek nowej rzeczywistości. Rozwijano wowczas programy formowania „nowego człowieka”, „lepszego”, bardziej moralnego, uspołecznionego. Tego rodzaju zapowiedzi pojawiały się w enuncjacjach niemal wszystkich środowisk politycznych. Stronnictwo Narodowe dysponowało rozbudowanym programem wychowawczym. Celem wychowania narodowego była budowa silnego narodu, przygotowanie społeczeństwa do samodzielnego życia narodowego i państwowego. Centralnymi kategoriami myśli wychowawczej SN stały się praca, tworczość, czyn. Nieustannie zachęcano do postawy aktywnej, konstruktywnej. Promowano odpowiedzialność społeczną, gotowość do wyrzeczeń, samozaparcia, podporządkowania się woli jednostek odpowiedzialnych za realizowane cele. Wychowanie narodowe miało doprowadzić do wytworzenia „definitywnego typu polskiego”, ktory byłby uosobieniem polskości, rodzimych wartości przechowywanych od pokoleń przez rdzennie polskie masy ludowe.