Effect of Mineral Fertilizers on Meadow Sward Productivity

The most fundamental condition for maintaining an appropriate species condition in grass communities is systematic fertilization and proper use. Nitrogen is the most productive element, although when not used by meadow sward it can become a serious threat to the environment. This study shows how various types of fertilization and sod-seeding rates of clover/grass mixtures, influence the yield and protein and energy values of green feed. The greatest growth was obseryed for Lolium perenne L. and Trifolium pratense L. The analysis of the annual yield over three years of full use showed that sod-seeding at 30 kg/ha and 40 kg/ha with NPK mineral fertilization ensured the best yield. Fully fertilized meadow sward also had a higher protein content. Nitrogen increased the productivity and the share of sod-seeded grasses, and decreased the share of clovers and weeds in the botanical composition. The greatest protein values (PDIN and PDIE) and energy values (UFL and UFV) were observed in meadow sward after sod-seeding and NPK fertilization. Green feed from this meadow sward had energy and protein values that are appropriate for ruminants.

Podstawowym warunkiem zapewniającym utrzymanie właściwego składu gatunkowego zbiorowisk trawiastych jest systematyczne nawożenie mineralne oraz właściwe użytkowanie. Azot jest najbardziej plonotwórczym składnikiem pokarmowym, niewykorzystany przez ruń łąkową może stanowić poważne zagrożenie dla środowiska przyrodniczego. W badaniach określono, jak zróżnicowane nawożenie mineralne i normy wysiewu mieszanki koniczynowo-trawiastej zastosowane w siewie szczelinowym kształtują plonowanie, wartość białkową oraz energetyczną zielonki. Plonowanie runi łąkowej zależało od ilości podsianych nasion mieszanki koniczynowo-trawiastej i nawożenia mineralnego. Z wykorzystanych w mieszance gatunków w runi łąkowej najlepiej rozwijały się Lolium perenne L. i Trifolium pratense L. Analizując plon roczny runi łąkowej w latach pełnego użytkowania stwierdzono, że podsiew w ilości 30 kg/ha i 40 kg/ha oraz nawożenie mineralne NPK zapewniały najlepsze jej plonowanie. Większą zawartość białka ogólnego odnotowano w runi łąkowej nawożonej pełną dawką NPK. Nawożenie azotowe zwiększało produkcyjność runi łąkowej oraz udział podsianych traw, natomiast zmniejszało udział koniczyny łąkowej i chwastów w składzie botanicznym. Największe wartości białkowe - PDIN i PDIE i energetyczne - UFL i UFV. stwierdzono w runi łąkowej obiektów po podsiewie oraz po nawożeniu mineralnym azotowo-fosforowo-potasowym. Produkowana z łąki pasza charakteryzowała się odpowiednią dla przeżuwaczy wartością energetyczną oraz białkową.