Realizacja polityki rolnej a rozwój obszarów wiejskich w Polsce

W pracy dokonano analizy i oceny stanu rozwoju obszarów wiejskich w Polsce na tle Unii Europejskiej (UE) w aspekcie polityki strukturalnej, jako części polityki rolnej w okresie od 1919 do 2008 r. Do 1939 r. w Europie i Polsce, w ramach polityki strukturalnej, przeprowadzono takie przedsięwzięcia, jak: melioracje rolne, scalenia gruntów, budownictwo wiejskie, inwentarskie i inne. Inwestycje te miały na celu rozwój rolnictwa (produkcji roślinnej i zwierzęcej) oraz pośrednio rozwój wsi. Na przykładzie wsi Łapsze Niżne przedstawiono koncepcję scalenia obszarów zabudowanych w ramach scalenia wsi, gdzie zbudowano obwodnicę wsi, wydzielono kilkadziesiąt nowych działek budowlanych, oraz obszary do realizacji celów publicznych. W okresie realnego socjalizmu w Polsce w latach 1944-1989 polityka strukturalna obejmowała wyłącznie rozwój rolnictwa za pomocą melioracji wodnych oraz wykonywanie scaleń gruntów, które wykorzystywano do tworzenia na wsi sektora państwowego i spółdzielczego. Zaniechano tworzenia i wspierania towarowych gospodarstw rodzinnych. Wprowadzanie w latach 1990-2004 zasad gospodarki rynkowej bez wsparcia pomocy dla sektora rolnego spowodowało drastyczne obniżenie parytetu dochodów w rolnictwie. Nastąpiła praktycznie likwidacja polityki strukturalnej, bez której niemożliwy był rozwój obszarów wiejskich. Integracja z UE wyraźnie ochroniła polską wieś i rolnictwo przed głębokim kryzysem. Obecnie przyjęte i realizowane działania w ramach WPR dotyczą głównie polityki cenowo-dochodowej [dopłaty powierzchniowe i inne]. Przywracane są działania inwestycyjne w ramach polityki strukturalnej, są to jednak, podobnie jak w latach 1960-1990, przedsięwzięcia ograniczone, nieskoordynowane, uniemożliwiające w pełni zrównoważony rozwój wsi i rolnictwa. Wykonana analiza pozwoliła określić najpilniejsze potrzeby i działania w celu kształtowania i zrównoważonego rozwoju obszarów wsi i rolnictwa w Polsce.

The paper presents analyses and assessment of rural policy in Poland and in the European Union, particularly its structural aspect, in the period 1919-2008. Up to 1939, land reclamations, land property integration, rural and farm building were performed within structural policy in Europe and Poland. These investments were aimed at developing agriculture (plant and animal production) and indirectly - rural areas. Based on an example of the Łapsze Niżne village, a concept of integration of built-up land properties within the village integration was presented. A ring road was built and several dozen new building plots and public areas were marked off in the village. In the time of real socialism in Poland (1944-1989) the structural policy involved exclusively the development of agriculture through land reclamation and ground integrations which were adopted to create state and community agricultural sector. Formation of and support for productive family farms were abandoned. The rules of market economy introduced in the years 1990-2004 without supporting agricultural sector caused a drastic decline of incomes in agriculture. Structural policy, indispensable for further development of rural areas, was practically eliminated. The access to the EU clearly protected Polish agriculture from a deep crisis. Now accepted and implemented activities within the CAP pertain mainly to fiscal policy (areal subsidies etc.). Investments in the structural policy are being restored but they are, as in the years 1960-1990, limited and not coordinated undertakings that prevent from fully sustainable development of agriculture and rural areas. Performed analysis enabled to estimate the most urgent needs and activities required for sustainable development of agriculture and rural areas in Poland.