Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-644/20 z 12.05.2022 r. – zmiana miejsca zwykłego pobytu małoletniego wierzyciela świadczeń alimentacyjnych w sytuacji wydania wyroku nakazującego jego powrót w trybie Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

Glosa wyraża aprobatę do stanowiska Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przedstawionego w wyroku wydanym w sprawie C-644/20, w którym TSUE uznał – na potrzeby ustalenia prawa właściwego w sprawie alimentacyjnej o charakterze transgranicznym – za miejsce zwykłego pobytu dziecka (na podstawie art. 3 Protokołu haskiego z 23.11.2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych) państwo, do którego dziecko zostało uprowadzone, pomimo wydania wyroku nakazującego powrót dziecka na podstawie Konwencji haskiej z 25.10.1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę. Trybunał, mając na uwadze dobro dziecka, uznał konieczność uwzględnienia aktualnego środowiska, w którym dziecko aktualnie przebywa w kontekście oceny realnych potrzeb wierzyciela alimentacyjnego. Tym samym TSUE nie przejął koncepcji zawartej w rozporządzeniu 2201/2003, zgodnie z którą łącznik jurysdykcyjny oparty na miejscu zwykłego pobytu dziecka co do zasady nie może być powiązany z państwem, do którego dziecko zostało bezprawnie uprowadzone lub w którym zostało zatrzymane.

The gloss endorses the position of the Court of Justice of the European Union presented in the judgment issued in case C-644/20, in which the CJEU recognized – for the purposes of determining the law applicable in a cross-border maintenance case – the habitual residence of the child (pursuant to Article 3 of the Protocol Hague of 23 November 2007 on the Law Applicable to Maintenance Obligations) the country to which the child has been abducted despite a judgment ordering the return of the child under the Hague Convention of 25 October 1980 on the Civil Aspects of International Child Abduction. The Court, bearing in mind the best interests of the child, recognized the need to take into account the current environment in which the child currently resides in the context of assessing the real needs of the maintenance creditor. Thus, the CJEU did not adopt the concept contained in Regulation 2201/2003, according to which the jurisdictional connecting factor based on the child’s habitual residence, in principle, cannot be linked to the country to which the child was wrongfully removed or retained.