Globalization Processes – The New Environment for the Global Governance of Food Security

Food constitutes the basic human need. Changes in the modern world indicate that the problem of food security will steadily grow in importance in the future. The key question is therefore how to provide it, how to governance it in a dynamically changing world under the globalization processes. The article deals with the problem of global governance of food security. Its main assumption is that the globalization processes create the qualitatively new environment of food security global governance. The analysis permits three conclusions. First, as a consequence of the globalization processes, the way food security is perceived has changed while the problem itself becomes complex and multi-dimensional, which increases demand for new forms of its governance. Second, under the influence of the globalization processes, the responsibility for ensuring food security extends over an increasingly large group of actors and requires coordinated actions taking an increasingly broad group of so-called stakeholders into consideration. Third, globalization processes stimulate the formulation and development of paradigms and strategies for food security, offering an ‘infrastructure’ and creating their intellectual foundation as in the case of the free-market model, as well as offering an ‘infrastructure’ and being the point of reference, in opposition to which alternative proposals are developed, such as food self-sufficiency and food sovereignty

Żywność stanowi podstawową potrzebę człowieka. Zachodzące współcześnie zmiany sugerują że problem bezpieczeństwa żywnościowego będzie systematycznie zyskiwał na znaczeniu. Kluczowe pytanie zatem brzmi: jak je zapewnić i w jaki sposób nim zarządzać w obliczu procesów globalizacji? Celem artykułu jest analiza procesów globalizacji jako nowego jakościowo środowiska globalnego zarządzania bezpieczeństwem żywnościowym. W jej efekcie ustalono że, po pierwsze, w wyniku procesów globalizacji zmianie ulega sposób percepcji bezpieczeństwa żywnościowego a sam problem nabiera założonego, wielowymiarowego charakteru co wzmaga zapotrzebowanie na nowe formy zarządzania nim. Po drugie, że pod wpływem procesów globalizacji odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego rozszerza się na coraz większą grupę podmiotów i wymaga skoordynowanych działań z uwzględnieniem coraz szerszej grupy tzw. interesariuszy. Po trzecie, że procesy globalizacji stymulują formułowanie i rozwój paradygmatów i strategii na rzecz bezpieczeństwa żywnościowego, oferując ‘infrastrukturę’ i tworząc ich podbudowę intelektualną, jak w przypadku modelu wolnorynkowego oraz oferując „infrastrukturę” i stanowiąc punkt odniesienia, w opozycji do którego rozwijane są alternatywne propozycje, jak samowystarczalność czy suwerenność żywnościowa.