Socjolog w kryminale: więzienie jako nieprzyjazny teren badań

The author turns attention to research areas where researchers have limited access to such as prisons. Both the inmates as well as the wardens display equal reluctance to be studied. In principle, the article deals only with the methodological aspects of the problem - the applicability of various research methods in studying prisons. Though the author focuses particularly on the participant observation technique he has chosen, he discusses and evaluates other methods and makes his own recommendations. He avoids detailed description of norms, stratifications or communication methods typical for the prison subculture or their current alterations. This last aspect is addressed through the comparison of research methods used before and after 1989.

Artykuł zwraca uwagę na obszary trudno dostępne dla badaczy, do których z całą pewnością zalicza się więzienie. Niechęć do bycia poznanym charakteryzuje zarówno personel więzienia, jak i samych więźniów. Artykuł porusza jedynie aspekty metodologiczne - stopień i zakres stosowalności poszczególnych metod i technik podczas badania więzienia, szczególnie zaś metodę obserwacji uczestniczącej, stosowaną przez autora. Autor ustosunkowuje się do metod i technik stosowanych i/lub opisanych przez innych badaczy oraz przedstawia własne rozwiązania i pomysły. Pominięty został w artykule szczegółowy opis norm, zasad, stratyfikacji czy sposobów komunikacji grupowej, właściwych subkulturze więziennej jako grupie społecznej oraz zagadnienie ich obecnych przemian. Do tego ostatniego autor odwołuje się jedynie podczas porównań metod stosowanych niegdyś (przed rokiem 1989) oraz obecnie.