Vaccination in ship immune system

The task of the ship immune system is to differentiate self objects, i.e., objects that are not dangerous for our ship, from other objects that can be a potential threat. To perform the task, the system makes use of a set of detectors. The detectors imitate signatures of non-self objects, however, to generate them the signatures of self objects are used. Real signatures of non-self objects are usually unobtainable and therefore they are not used to produce the system. However, situations sometimes happen when the information about non-self objects is accessible. In such a case, the information mentioned can be used to improve performance of the system. To test the ship immune system build based on signatures of both self and non-self objects, experiments were carried out. In the experiments, the task of the system was to differentiate self ship radio stations from non-self ones. Results of the experiments are presented at the end of the paper.

Zadaniem okrętowego systemu immunologicznego jest rozróżnianie obiektów własnych, nie stanowiących zagrożenia dla okrętu, od obiektów obcych które mogą być dla niego groźne. Do realizacji powyższego zadania system wykorzystuje zbiór detektorów. Detektory imitują sygnatury obiektów obcych, a do ich tworzenia wykorzystywane są sygnatury obiektów własnych zapamiętane w systemie. Ponieważ sygnatury obiektów obcych są zazwyczaj niedostępne, nie są one wykorzystywane w procesie tworzenia detektorów. Występują jednak sytuacje kiedy informacja o obiektach obcych jest dostępna podczas tworzenia systemu. Informacja ta może być wykorzystana do poprawienia jego efektywności. Artykuł przedstawia dwie metody umożliwiające wykorzystanie informacji o obiektach obcych podczas tworzenia detektorów. Obie metody zostały sprawdzone eksperymentalnie. Wyniki eksperymentów zostały przedstawione na końcu artykułu.