Évolution de la conscience morale hippocratique

This article is written in French. The article is a presentation of a lecture delivered on the International Science Session “Ethics, Finances and Responsibility”, which took place on October the 3rd and 4th, 2008 in Chateau de Bossey near Geneva. Searching for sources of ethic thoughts connected with difficult moral problems of the contemporary world, the author deals with the oldest, well known writing about the ethical practice of medicine, the Hippocratic Oath. Presenting the plenteous, philosophical- ethical contents of the Oath and the history of the growth on it the Hippocratic tradition enriched in experience of the Christian anthropology, the author identifies its norms and rules. Unfortunately, since the Enlightenment times, especially the nineteenth century Positivism the tradition has been seriously disturbed. Together with the questioning the Aristotelean-Thomism anthropology, the doubts appeared related to the matter of protection of life since the conception until the natural death. Whereas new, legal regulations connected with the progress of in medical studies request deep anthropological and philosophical reflection, which would bring back the importance of the forgotten Hippocratic tradition, where in the center of medical actions is a man who needs help.

Artykuł napisnay jest po francusku. Artykuł jest prezentacją wykładu wygłoszonego na Międzynarodowej Sesji Naukowej „Etyka, Finanse, odpowiedzialność” odbywającej się w dniach 3-4 października 2008 w Château de Bossey koło Genewy. Szukając źródeł refleksji etycznej nad trudnymi problemami moralnymi współczesnego świata autor zajął się najstarszym znanym tekstem etycznym ujmującym podstawowe zagadnienia moralne związane z wykonywaniem zawodu lekarza, jakim jest „Przysięga Hipokratesa”. Przedstawiając bogatą, z gruntu filozoficzno-etyczną treść „Przysięgi” oraz historię budowania się opartej na niej tradycji hipokratejskiej wzbogaconej o doświadczenie antropologii chrześcijańskiej autor identyfikuje podstawowe jej normy i zasady. Niestety, od czasów oświecenia, a szczególnie od dziewiętnastowiecznego pozytywizmu doszło do poważnego zachwiania tej tradycji. Wraz z zakwestionowaniem arystotelesowsko-tomistycznej antropologii pojawiła się wątpliwość dotycząca racji chronienia człowieka od poczęcia, aż do jego naturalnej śmierci. Tymczasem nowe regulacje prawne związane z postępem w naukach medycznych, domagają się głębokiej refleksji z poziomu antropologii filozoficznej, która przywróciłaby na nowo blask zapomnianej, tradycji hipokratejskiej, która w centrum medycznych działań stawia człowieka potrzebującego pomocy.