Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola: A Hermeneutic Study

The purpose of this paper is to attempt to interpret human emotionality as expressed in the experiences of joy and sadness, in view of the precepts of one of the schools of Christian spirituality: Ignatius Loyola’s teachings (1491– 1556). According to this current of spiritual philosophy, which draws on the centuries-old experience of the biblical and Christian understanding of the emotional dimension of our lives, as well as the experiences and thoughts of Ignatius himself, our emotionality—often experienced as a kind of incomprehensible “buzz”—may, in reality, constitute equally emotional, legible “speech.” This “speech” becomes understandable when we can properly “read,” that is, recognize and understand, the emotional experiences we experience in this sphere. The article’s reading feeling is a proposal of commonsensical–sapiential deciphering of both our emotional and emotional–spiritual experiences and joys and sorrows, as well as analyzing and interpreting them in the search for relevant meanings that they often carry or express.

Celem tego studium jest próba interpretacji ludzkiej emocjonalności w jej uczuciowej formie wyrazu w postaci przeżyć radości i smutku, w świetle założeń jednej ze szkół duchowości chrześcijańskiej, mianowicie tej zaproponowanej przez Ignacego Loyolę (1491–1556). Według tego nurtu życia duchowego, czerpiącego zarówno z wielowiekowego doświadczenia biblijnego i chrześcijańskiego rozumienia emocjonalno-uczuciowego wymiaru naszego życia, jak i wniesionych do niego doświadczeń i przemyśleń poczynionych przez samego Ignacego, nasza emocjonalność doświadczana niejednokrotnie jako swoisty i często niezrozumiały „gwar” może, w rzeczywistości, stanowić równie emocjonalną, czytelną „mowę”. „Mowę”, która staje się zrozumiała z chwilą, gdy potrafimy właściwie „rozczytać”, czyli rozpoznać i zrozumieć, doświadczane przez nas w tej sferze emocjonalno-uczuciowe przeżycia. Lektura uczuć, o której mowa w tytule tej części, to pewna propozycja zdroworozsądkowo mądrościowego rozczytywania naszych zarówno emocjonalnych, jak i emocjonalno-duchowych przeżyć i stanów szeroko rozumianych radości i/lub smutków oraz ich analizowania i interpretowania w poszukiwaniu nierzadko zawartych w nich istotnych dla nas znaczeń, których swego rodzaju nośnikami, czy też formami wyrazu, są niejednokrotnie właśnie tego rodzaju doświadczenia.