From Japanese Schulz to Polish Parnicki – around the year 1974

Najważniejsze dzieła Brunona Schultza i Witolda Gombrowicza zostały przetłumaczone na język japoński już w latach 60. XX wieku, głównie przez Yukio Kudō. Zostałem uwiedziony do tego stopnia przez te japońskie teksty, że zdecydowałem się porzucić literaturę francuską na rzecz polskiej literatury współczesnej. W 1974 roku przyjechałem do Polski na staż podyplomowy jako stypendysta rządu polskiego i podjąłem studia w zakresie literatury i języka polskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podczas dwuletniego pobytu w Krakowie mój obraz literatury polskiej przechodził różne fazy. Szybko minęła ta, która była ugruntowana na znanych mi wcześniej japońskich przekładach, potem rozpoczęło się moje „polowanie” na obiecujących autorów polskich nieobecnych jeszcze w światowej literaturze. Tak odkryłem pisarza płodnego, ezoterycznego i trudnego – Teodora Parnickiego (1908–1988). Niniejszy esej jest opisem mojego „przedzierania się” przez polszczyznę w owych czasach.

The major works by Bruno Schulz and Witold Gombrowicz were translated into Japanese in the 1960s, mainly by Yukio Kudō. I was enchanted by those Japanese texts to such an extent that I decided to abandon French literature and switch to Polish contemporary literature. In 1974, I came to Poland on a post-graduate fellowship of the Polish government, and I began studies in literature and the Polish language at the Jagiellonian University. During that two-year stay in Krakow, my view of Polish literature changed several times. The phase well established in the Japanese translations I had known ended quickly. Then I began to “hunt” for promising Polish authors not yet present in world literature. I thus discovered the prolific, esoteric and difficult Teodor Parnicki (1908–1988). This essay is my description of my “penetrating” the world of the Polish language at that time.