Against the Ugliness of Age: Towards an Erotics of the Aging Sexual Body

Within the heteronormative construction, older people are positioned as asexual, post-sexual or predatory on young bodies. Ageist assumptions deny their sexual desires exist at all or, if they are acknowledged, frame them within pathological medical, sexological and cultural discourses that characterize older sexual agency as grotesque, ugly, unattractive and sexually undesirable. These normative constructions have a negative impact on older sexual subjectivities. This article begins to develop a constructive representational form – or erotics - of aging sex and sexuality. Queer, as a deconstructionist, anti-foundational and anti-essential perspective, would seem the most prominent means by which to challenge pathologies of the ageing body and ageing sexuality. However, this discussion will suggest that there is both scope and limitations with regards to the ability of Queer critiques to undermine ageist erotophobia. Whilst queer proposes that we are free to construct and reconstruct our sexuality in multiple ways, our changing subjectivities are not just experienced emotionally and intra-psychically but are also bounded by our physicality. Our ageing corporeality prevents a constant and continuous reinvention of the sexual self. This does not preclude an erotics of age that -moves away from genito-centric and heteronormative/ homonormative constructions of sexuality and open up the potential for an erotic aged sex and sexual intimacy.

Ludzie starsi są postrzegani przez pryzmat heteronormy jako aseksualni, post-seksualni lub jako drapieżcy żerujący na młodych ciałach. Założenia ideologii ageistowskiej albo odmawiają ludziom starszym jakiegokolwiek pożądania seksualnego, albo wtłaczają ich pożądanie w dyskursy medyczne, seksuologiczne czy kulturowe charakteryzujące osoby starsze aktywne seksualnie jako groteskowe, brzydkie, nieatrakcyjne i niegodne pożądania. Takie normatywne osądy negatywnie wpływają na podmiotowość seksualną osób starszych. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypracowania konstruktywnej formy - czy też erotyki - przedstawiania starzejącej się seksualności. Oparta na dekonstrukcji, anty-fundacyjna i anty-esencjalistyczna teoria queer wydaje się być najbardziej odpowiednim narzędziem do podważania dyskursów patologizujących starzejące się ciało i starzejącą się seksualność. Jednak niniejsze rozważania wskazują zarówno na pewien potencjał jak i na ograniczenia teorii queer jeżeli chodzi o możliwość podważania ageistowskiej erotofobii. Chociaż według teorii queer możemy swobodnie w konstruować i rekonstruować naszą seksualność na wiele sposobów, to doświadczamy naszej zmieniającej się podmiotowości nie tylko na poziomie emocjonalnymi i psychicznym, ale również fizycznym. Starzejące się ciało uniemożliwia ciągłe wymyślanie na nowo swojego seksualnego ja. Nie wyklucza to jednak możliwości istnienia erotyki starości, która oddala się od seksualności rozumianej w kategoriach genitalnych czy też heteronormatywnych/homonormatywnych, lecz otwiera potencjał dla erotyki seksu i seksualnej intymności ludzi starszych.