O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SŁUŻB MUNDUROWYCH W ZAKRESIE KOMUNIKOWANIA SIĘ ZE SPOŁECZNOŚCIĄ NIESŁYSZĄCYCH

The article postulates the need to educate uniformed services representatives of Forces of Armed Republics of Poland, emergency services-interventionist in the field of efficient and effective communication with deaf people in crisis situations, during natural disasters, armed conflicts, terrorist acts, in other words, the teaching of hearing the visual-spatial language in the form of Polish Sign Language (PSL). Pedagogical thinking was associated with the discourse of uniformed services at the level of the interactive dimension. In the article attention is paid to the necessity of preventing the social exclusion of the deaf, which is the issue of social pedagogy. The text presents a proposal for the PSL curriculum (at the elementary level A1) in the environment of uniformed services. In this case refer to the project Signed Languages odds Professional Purposes (PRO SIGN) of realized in 2012-2015 by European Union. The aim of the proposed training program is that its hearing participant, e.g. a soldier, acquires productive, receptive and interactive skills necessary in communication with deaf people in crisis situations. The training participant can ask simple questions and answer questions, issue directives, e.g. run, drop, swim, provide information determined by the event, for example, specify time in PJM and understand information received from deaf. In the final part of the text, illustrations of sign marks are presented, which express simple directives encountered in situations dangerous to people. The article expresses the conviction that uniformed services should be fully aware that in a crisis situation a person from the language minority of the deaf can participate, with whom one has to make direct contact. It was decided that PSL should be known at a basic level to soldiers and representatives of other services responsible for protecting the health and lives of citizens, including members of the linguistic minority of the deaf.

W artykule jest postulowana potrzeba kształcenia służb mundurowych, w tym przedstawicieli Sił Zbrojnych RP, służb ratowniczo-interwencyjnych w zakresie sprawnego i efektywnego komunikowania się z osobami Głuchymi w sytuacjach kryzysowych, w czasie klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych, aktów terrorystycznych, czyli potrzeba nauczania słyszących języka wizualno-przestrzennego w postaci Polskiego Języka Migowego (PJM). Powiązano myślenie pedagogiczne z dyskursem służb mundurowych na poziomie wymiaru interakcyjnego. Zwrócono uwagę na konieczność przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu niesłyszących, co wpisuje artykuł w problematykę pedagogiki społecznej. Tekst przedstawia propozycję programu nauczania PJM (na poziomie podstawowym A1) w środowisku służb mundurowych. W tym przypadku odnosi się do projektu Signed Languages for Professional Purposes (PRO SIGN) realizowanego przez Unię Europejską w latach 2012-2015. Celem zaproponowanego programu szkolenia jest to, aby jego słyszący uczestnik, np. żołnierz nabył sprawności produktywne, receptywne, interakcyjne niezbędne w komunikacji z Głuchymi w sytuacjach kryzysowych. Uczestnik szkolenia potrafi zadawać proste pytania i odpowiadać na pytania, wydawać dyrektywy, np. [uciekaj], [padnij], [płyń], przekazywać informacje determinowane wydarzeniem, np. określać czas w PJM i rozumieć informacje otrzymywane od Głuchego. W części końcowej tekstu zaprezentowano ilustracje znaków migowych, które wyrażają proste dyrektywy spotykane w sytuacjach niebezpiecznych dla człowieka. W artykule wyrażono przekonanie, że służby mundurowe powinny mieć pełną świadomość, że w sytuacjach kryzysowych może uczestniczyć osoba z mniejszości językowej niesłyszących, z którą należy nawiązać bezpośredni kontakt. Uznano, że PJM powinien być znany na podstawowym poziomie żołnierzom i przedstawicielom innych służb odpowiedzialnych za ochronę zdrowia i życia obywateli, w tym członków mniejszości językowo-kulturowej niesłyszących.