Design for adaptive reuse in environmentally responsible interiors

The paper analyses the problems of interior designs calling for the need of reference to environmental stewardship, and their broad contribution to the high performance of indoor space, reduction in energy consumption, improvement in indoor environment quality characteristics, as well as effective resources management. These design objectives, as indicated in the article, may be realized through the accomplishment of products reclaim, salvage, direct reuse or adaptive reuse strategy. The fulfillment of this design strategy may involve the examination of possible formal or technical solutions to indoor environment in addition to the investigation into their redefined aesthetical and ethical values. Interior design concepts should confirm their authors’ consideration of the problem of extension of product technical life span, as being one of the essential sustainable design criterion. The product in this context may be understood as the structural or complementing component of indoor environment and the interior space, considered as a spatial entity. This demand may be accomplished through the consequent incorporation of reclaimed building materials, products or their forming parts into the newly conceived space and also the modified and adapted existing spaces. The article investigates the question of possible redistribution and reintroduction of reclaimed or salvaged products and components in interior space. It also deals with the problem of revision of conventional finishing materials concept, being the technique enabling the realization of imperatives of sustainability in design through the reduction of material resources, and the influence of these procedures on redefinition of interior eco-design aesthetics.

Artykuł podejmuje zagadnienienia dotyczące współczesnego projektowania wnętrz architektonicznych, wymagającego podejmowania decyzji projektowych z uwzględnieniem wielowymiarowej kontekstualizacji środowiskowej, wpływającej na optymalizację sprawności przestrzeni wewnętrznej budynku, redukcję poziomu zużycia energii, udoskonalenie parametrów jakościowych środowiska wewnętrznego oraz efektywne zarządzanie surowcami materiałowymi. Wskazane cele projektowe, jak wykazano w artykule, mogą być osiągnięte poprzez realizację strategii odzyskania (reclaim) lub uratowania (salvage) materiału i produktu budowlanego przed destrukcją oraz jego ponownego bezpośredniego (reuse) lub adaptatywnego wykorzystania (adaptive reuse). Realizacja tej strategii może być przeprowadzona w oparciu o sprawdzenie możliwości rozwiązań formalnych i technicznych w kształtowaniu środowiska wewnętrznego wraz z próbą redefinicji ich wartości estetycznych i etycznych. Projekty wnętrz architektonicznych powinny potwierdzać świadomość projektantów znaczenia problemu wydłużania technicznego cyklu życia produktu, będącego zasadniczym kryterium zrównoważonego projektowania architektonicznego. Produkt w tym kontekście jest rozumiany jako strukturalny lub uzupełniający komponent środowiska wewnętrznego oraz jako przestrzenno-funkcjonalna całość. Ten postulat projektowy może być spełniony w wyniku konsekwentnej redystrybucji odzyskanych materiałów i produktów budowlanych w nowych realizacjach oraz obiektach modernizowanych. Artykuł analizuje zagadnienia formalne implementacji pozyskanych potencjalnych odpadów budowlanych w strukturę komponentów przestrzeni wewnętrznej oraz konieczność rewizji konwencjonalnych technik stosowanych w realizacji przegród wewnętrznych oraz ich okładzin wykończeniowych. Wskazuje znaczenie omawianej metody projektowej w realizacji paradygmatu zrównoważenia oraz definiowaniu pojęcia ekoestetyki.