„Dopóki śmierć nas nie rozłączy”. Kościół, małżeństwo i ius postliminii

Esej przedstawia jeden z aspektów genezy małżeństwa chrześcijańskiego jako świętego i nierozerwalnego sakramentu. Starożytni Rzymianie uważali małżeństwo za rodzaj stanu faktycznego w swej istocie zbliżonego do posiadania. Popadnięcie w niewolę jednego ze współmałżonków powodowało natychmiastowe jego wygaśnięcie. Odzyskanie przezeń wolności nie skutkowało automatyczną reaktywacją małżeństwa. Aby je odnowić, obie strony powinny złożyć taką deklarację. W nauczaniu Ojców Kościoła od początku podkreślano nierozerwalność małżeństwa i nauczano, że utrata wolności w żaden sposób nie wpływa na jego byt. Wizję tę w pełni przejęło i rozwinęło średniowieczne prawo kanoniczne.

The essay presents one aspect of the genesis of Christian marriage as a holy and indissoluble sacrament. The ancient Romans considered marriage to be a kind of factual state in essence similar to possession. Falling into slavery of one of the spouses resulted in its immediate extinction. Regaining freedom by a spouse did not automatically reactivate the marriage. In order to renew it, both parties had to submit a declaration. From the beginning, the teaching of the Fathers of the Church emphasized the indissolubility of marriage and taught that the loss of freedom in no way affects its existence. This vision was fully adopted and developed by medieval canon law.