Sulphur as a factor that affects nitrogen effectiveness in spring rapeseed agrotechnics. Part III. Agronomic use efficiency of nitrogen

Background. In view of the increased interest in rapeseed cultivation that has been observed in Poland in recent years, and due to an increasing shortage of sulphur in Polish soils, a study was undertaken on the effect of nitrogen and sulphur fertilization on the uptake of those elements in the seeds of the spring rapeseed cultivar Star and on the agricultural effectiveness and utilization of nitrogen from fertilizers. Material and methods. In a three-year-long study, experimental objects with different sulphur application methods (in-soil and foliar) and control with no nitrogen or sulphur fertilization were located on one field. Nitrogen fertilization at the doses of $0$, $60$, $120$, and $180 kg N·ha^(-1)$ was the first factor, and sulphur fertilization at the doses of $0$, $20$, and $60 kg S·ha^(-1)$ was the second factor. The experiment was set up on degraded Phaeozems with a low sulphur content. Results. In the conditions of joint nitrogen and sulphur fertilization, the nitrogen uptake in the seeds of spring rapeseed, as well as the agricultural effectiveness and the utilization of this element from the fertilizer were higher than without the sulphur application. In every growth season the combined use of nitrogen and $60 kg S·ha^(-1)$ usually made it possible to obtain the highest values of the studied parameters. Sulphur application method only to a low extent differentiated the uptake of the studied elements, agricultural effectiveness, and nitrogen utilization. Conclusion. Supplementing spring rapeseed nitrogen fertilization with an application of sulphur affected nitrogen uptake and its effectiveness and utilization from fertilizers, which may have positive economic and environmental consequences.

Podstawę badań stanowiło trzyletnie ścisłe doświadczenie polowe, realizowane na czarnej ziemi zdegradowanej, o odczynie obojętnym i niskiej zasobności w przyswajalną siarkę. Dwuczynnikowe doświadczenie założono w układzie równoważnych bloków. Czynnikiem I rzędu były dawki azotu (w $kg·ha^(-1)$: 0, 60, 120, 180), czynnikiem II rzędu – dawki siarki (w $kg·ha^(-1)$: 0, 20, 60). Dodatkowym aspektem badań było zróżnicowanie sposobów stosowania siarki (przedsiewnie – doglebowo oraz pogłównie – dolistnie). Uprawiano rzepak jary odmiany populacyjnej Star. Z przeprowadzonych badań wynika, ze warunki pogodowe w poszczególnych sezonach wegetacyjnych miały znaczący wpływ na pobranie azotu i siarki z plonem nasion rzepaku jarego, a także na efektywność rolniczą i wykorzystanie azotu z nawozów. W każdym sezonie wegetacyjnym wartości badanych parametrów były większe w warunkach łącznego nawożenia azotem i siarką niż bez siarki. Sposób aplikacji siarki wyraźnie różnicował tylko pobranie badanych pierwiastków z plonem nasion rzepaku jarego nawożonego wyłącznie tym składnikiem. Uzyskane wyniki wskazują, że suplementacja siarki poprzez wpływ na pobranie azotu oraz jego efektywność rolniczą i wykorzystanie z nawozów może mieć pozytywne skutki ekonomiczne i ekologiczne.