Kędy słowo staje się mapą… Refleksje o kartograficzności literatury (część I)

Artykuł jest próbą rozpoznania możliwości przełożenia dzieła literackiego na mapę. Zarówno literatura, jak i kartografia są narracjami o rzeczywistości, obie można też traktować jako systemy modelujące (w sensie semiotycznym). Skrzyżowanie tych dwóch perspektyw rodzi wiele pytań, dotyczących m.in. relacji między słowem i obrazem, rzeczywistością i fikcją, przestrzenią i tekstem. Literatura jest dyscypliną artystyczną, natomiast kartografia – naukową. Dlatego harmonizowanie tych dwóch heterogenicznych narracji – powstałych z zupełnie innych powodów – przynosi owocne wnioski w dziedzinie kartografii literackiej, a także prowadzi do stworzenia wspólnych roboczych ram metodologicznych.

This essay deals with the possibility of translating a literary work into a map. Both literature and cartography are narratives about reality, both can also be treated as modeling systems (in a semiotic sense). The intersection of these two perspectives raises many questions, regarding, i.a. relations between word and image, reality and fiction, space and text. Literature is an artistic discipline, whereas cartography is a scientific one. Therefore, the attempt to harmonize the two heterogeneous narratives – created for completely different reasons – brings fruitful conclusions in the field of literary cartography and also leads to the creation of a common initial methodological framework.