Ідэя самакаштоўнасці чалавека ў творах Міхася Зарэцкага

Twórczość Michasia Zareckiego w latach 1920–1930 świadczy o wieloaspektowości problemów, z jakimi musi borykać się człowiek. Artyzm romantyzmu pozwolił autorowi modelować integralność okresu post-rewolucyjnego w trakcie jego rozwoju wskazując na ciągłość życia, duchowe wartości człowieka, który potrafi postrzegać świat jako całość i dialektyczne przeciwieństwa. Obraz człowieka nowych czasów z głębią jego subiektywnych wrażeń, wpływ ukrytego wewnętrznego życia jednostki na historię są decydujące w twórczości mistrza słowa i dały grunt dla nowej fali utworów na temat kolektywizacji wsi, egzystencjalnego „ja” w nowych warunkach ekonomicznych.

Mikhas Zaryetzky’s 1920–1930 works display his multiaspect vision of problems of man. Romantic art gave M. Zaryetzky an opportunity to model the integrity of the post-revolutionary times in the process of its development bringing to light the continuous movement of life, spiritual constants of man who is able to apprehend the world in its cosmic integrity and dialectical contradictions. The image of man of new times with the depth of his subjective experience, the influence of his internal life on historical processes were in the centre of the writer’s works and gave way to works devoted to collectivization, country, existential “I” of man in new economic conditions.