Kanoniczne potwierdzenie świętości

Artykuł przedstawia argumenty przemawiające w sposób jednoznaczny za procesowym charakterem kanonicznego potwierdzenia świętości, czyli orzeczenia beatyfikacji czy kanonizacji prowadzonego w diecezji. Zostało to także podkreślone w wystąpieniu kardynała prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych 18 lutego 2008 r. podczas prezentacji wydanej przez tę kongregację, a zaaprobowanej przez Benedykta XVI Instrukcji dotyczącej ściślejszego zachowania norm obowiązującego prawa. Kardynał podkreślił, m.in., że dokument ten nie ma charakteru ustawodawczego, ale jest aktem administracyjnym Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Warto zauważyć, że prefekt odrzucił rozpowszechnianą błędną i pozbawianą podstaw ideę o rzekomym zastąpieniu przez ustawodawstwo Jana Pawła II metodologii procesowej w prowadzeniu spraw kanonicznego potwierdzenia świętości przez metodologię poszukiwań historyczno-krytycznych. Włoskie słowo inchiesta („dochodzenie”) należy zatem rozumieć nie tylko jako dochodzenie czysto naukowe, ale procesowe. Wykładnia regulaminów wewnętrznych Kongregacji jak i doktryna opowiada się także za procedurą kanoniczną, czyli analogiczną do zwyczajnych procesów kanonicznych nie tylko w fazie diecezjalnej spraw, ale i w fazie rzymskiej. Wreszcie rozważania nad charakterem ostatecznej decyzji papieskiej w sprawie beatyfikacji czy kanonizacji dopełniają całości spojrzenia na kanoniczne potwierdzenie świętości w Kościele, jako na akt złożony i specyficzny dla tego rodzaju spraw.

The paper presents unequivocal arguments in favour of the procedural nature of the canonical confirmation of holiness, as regards the process of beatification and canonization on the diocesan level. It was also underlined by Cardinal Prefect of the Congregation for the Causes of Saints on 18 February 2008 in his intervention, concerning the Instruction issued by the Congregation and approved by the Pope, on stricter obeying the existing law. It was clearly stressed by the Cardinal that the document is not legislative in nature but is an administrative act of the Congregation for the Causes of Saints. He also rejected the common and false opinion that Pope John Paul II allegedly replaced procedural methodology in canonical processes of the confirmation of holiness by a methodology of historical-critical research. The Italian term “inchiesta” is to be understood not as a solely scientific inquiry but also procedural. The interpretation of the internal regulations of the Congregation and its doctrine are in favour of the canonical procedure, which is analogous to ordinary canonical processes both in the diocesan and in the Roman phase. Eventually, the paper refers to the nature of the final decision of the pope in cases of beatification or canonization, which proves that the canonical confirmation of holiness in the Church is complex and unique to this kind of cases.

Im Artikel werden Argumente zusammengestellt, die eindeutig zugunsten des prozesshaften Charakters kanonischer Bestätigung der Heiligkeit, d.h. der in der Diözese durchgeführten Festlegung der Selig- bzw. Heiligsprechung dienen. Dies wurde auch in der Ansprache des Präfekten der Kongregation der Selig- und Heiligsprechungsprozesse am 18. Februar 2008 bei der Vorstellung der durch diese Kongregation veröffentlichten und durch Benedikt XVI approbierten Instruktion unterstrichen, bezogen auf die strikte Observanz des geltenden Rechtes. Der Kardinal hat u.a. betont, dass dieses Dokument nicht den Rechtscharakter hat, sondern ein administrativer Akt der o.g. Kongregation ist. Es verdient die Aufmerksamkeit, dass der Präfekt die verbreitete falsche und grundlose Idee verworfen hat, dass in der Gesetzgebung Johannes Paul II. die Prozessmethodologie im kanonischen Verfahren bezüglich der Bestätigung der Heiligkeit durch die Methodologie der historisch-kritischen Untersuchungen abgelöst wurde. Das italienische Wort inchiesta (Ermittlung) soll also nicht nur im Sinne rein wissenschaftlicher Ermittlungen, sondern als eine prozesshafte Ermittlung verstanden werden. Die Auslegung der internen Ordnungen der Kongregation sowie die Rechtslehre plädieren auch zugunsten der kanonischen Prozedur, die zu den ordentlichen kanonischen Prozessen analog ist, und zwar nicht nur auf dem Niveau der Diözese, sondern auch in der römischen Phase der Ermittlungen. Abschließend werden die Überlegungen über den Charakter der endgültigen päpstlichen Entscheidung bezüglich der Selig- oder Heiligsprechung ihm Rahmen einer Übersicht über die kanonische Bestätigung der Heiligkeit in der Kirche ergänzt. Sie ist ein vieldimensionaler Akt, der für solche Angelegenheiten spezifisch ist.