Nieudana próba podjęcia mediacji polsko-włoskiej w konflikcie wietnamskim w latach 1965–1967

Przynależność PRL do obozu socjalistycznego oraz podporządkowanie Kremlowi sprawiły, iż inicjatywy podejmowane przez polską dyplomację musiały być uzgadniane i koordynowane z Moskwą, a zmienny i na ogół wąski margines działania nie pozostawiał wiele miejsca na samodzielność. Przykładem tego była próba nawiązania współpracy między Polską (członkiem Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli) a Republiką Włoską w celu zakończenia wojny wietnamskiej w latach 1965–1967. Wzajemne kontakty dyplomatyczne i polityczne między Warszawą a Rzymem miały umożliwić włosko-polskie pośrednictwo między USA i DRW, które zakończyłoby długoletni konflikt wietnamski. Brak dobrej woli obydwu stron konfliktu oraz brak akceptacji dla polsko-włoskiej inicjatywy w tej kwestii skazały ją na fiasko mimo zaangażowania polityków PRL oraz Włoch.

The fact that Polish People’s Republic belonged to the Communist Bloc and was subordinated to Kremlin caused that initiatives taken by the Polish diplomacy had to be approved and coordinated by Moscow, and the changing and usually narrow field of activity did not leave much space for independence. An example of this was the attempt at starting cooperation between Poland (a member of the International Control Commission) and the Republic of Italy aimed at ending the Vietnam war in the years 1965–1967. Mutual diplomatic and political contacts between Warsaw and Rome were to enable Polish-Italian mediation between USA and Democratic Republic of Vietnam that could end the long-lasting Vietnam conflict. The lack of good will of both sides of the conflict as well as the lack of approval for the Polish-Italian initiative in this matter doomed it to failure despite the involvement of the politicians of PPR and Italy.

Вхождение Польской Народной Республики в социалистический лагерь и ее подчинение Кремлю привело к тому, что инициативы, предпринятые польской дипломатией, должны были быть согласованы с Москвой и координированы ею, а нестабильное и, как правило, узкое поле деятельности не оставляло места самостоятельности. Примером тому была попытка наладить сотрудничество между Польшей (членом Межсоюзнической надзорной и контрольной комиссии) и Итальянской республикой с целью завершения вьетнамской войны в 1965–1967 гг. Взаимные дипломатические и политические отношения между Варшавой и Римом должны были обеспечить итальянско-польское посредничество между США и Демократической Республикой Вьетнам, которое должно было завершить многолетний вьетнамский конфликт. Из-за отсутствия доброй воли со стороны обеих сторон конфликта и отсутствия одобрения польско-итальянской инициативы в этом вопросе ситуация была обречена на поражение, несмотря на вовлеченность политиков ПНР и Италии.