Pavilion architecture – a model or ephemera? Towards an elementarity of meanings

Undoubtedly, since the beginning of the 20th century, pavilion architecture has become the architect's manifesto and destroys the sense of the history of architecture, which says that architecture is subject to one aesthetic idea, forms and materials.. This paradox of the new, ‘impermanent’ paradigm is based on constant assessment and discussion in pursuit of an answer to the question about what architecture is in the present day. It may seem that some it s every answer to the originality of form, while to others, a pursuit of meanings in the simplest geometries, in the elementarity of the meanings of architectural space.

Bez wątpienia architektura pawilonowa od poczatku XX wieku stała manifestem architekta i burzy sens historii architektury mówiącej o tym, że architektura podlega trwaniu jednej idei estetycznej, form, materiałów. Ów paradoks nowego „nietrwałego” paradygmatu podlega ciągłej ocenie i dyskusji w ramach poszukiwania odpowiedzi na pytanie - co to jest architektura we współczesności? Jak sie wydaje - dla jednych, jest każdą odpowiedzią na temat oryginalnosci formy - dla innych, poszukiwaniem znaczeń w najprostszych geometriach i w elementarności znaczeń przestrzeni architektonicznej.