How heavy metals affect sustainable development

The concept of sustainable development was introduced in Burtland's famous report Our Common Future, which generally says that sustainable development is that which meets the needs of the present without threatening the abilities of future generations to meet their needs. Talking about sustainable development on the ground of moral values, one can speak of inter- and intra-generational justice. Inter-generational justice refers to the demands of future generations that resources and the quality of the environment be left in a state that allows them to live [5]. Intragenerational justice (i.e. justice within a generation) refers to the present generation and demands equal access to available resources. Both of these principles must be borne in mind when discussing sustainable development.

Wiele już powiedziano i napisano w ostatnich latach o związku zmian klimatu z zasadą zrównoważonego rozwoju, lecz o wiele mniej o tym, że główne nieodnawialne zasoby mogą ulec wyczerpaniu. Skutki niedoboru tych zasobów mogą być znacznie bardziej dotkliwe niż efekt cieplarniany. Obecne szacunki wskazują, że przy obecnym poziomie konsumpcji, miedzi wystarczy no około 66 lat, cynku na 23, ołowiu na 58, rtęci na 46, kadmu na około 31 lat, by wymienić tylko kilka z najbardziej znanych metali ciężkich. Jednym ze sposobów zapewnienia dostępności metali ciężkich jest jak najlepsze wykorzystanie ich ograniczonych zasobów. Inne podejście do problemu to, że wykorzystując te toksyczne metale ciężkie, Rozprzestrzeniamy je na całej planecie, zanieczyszczają ją i tworząc zagrożenie niebezpiecznymi warunkami dla przyszłych pokoleń. Zrównoważone podejście pomaga ograniczyć rozprzestrzenianie się tych metali. Oba aspekty zarządzania metalami ciężkimi z globalnego punktu widzenia omówiono w tym artykule.