Co-living lub „piaskownica” dla przyszłych przedsiębiorców. Pierwsze doświadczenia z Polski

Obecnie świat zachodni wydaje się nasycony istniejącą ofertą wsparcia dla rozwoju przedsiębiorczości. Również w krajach Europy Wschodniej obserwujemy rosnącą liczbę inicjatyw na różnych szczeblach organizacyjnych, mających na celu towarzyszenie potencjalnym przyszłym przedsiębiorcom w ich wysiłkach. Jednak jest jedna, nigdy wcześniej nieoferowana na polskim rynku, nowość – pierwsza, stworzona w Gdańsku, przestrzeń co-living. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie idei 4COs (co-living, co-working, co-habitation, co-development) zainicjowanej przez grupę młodych przedsiębiorców społecznych z Trójmiasta pod nazwą „Clipster” pod koniec 2015 roku. Dla lepszego zrozumienia nowatorskiego charakteru tego przedsięwzięcia na polskim rynku, autor analizuje podobne inicjatywy na świecie. Artykuł jest również próbą oceny wyzwań i wstępnych efektów tej inicjatywy, dzięki metodom jakościowym – wywiadom z pierwszymi uczestnikami oraz liderami projektu. Dodatkowo, autor sugeruje pewne ulepszenia i ewentualne przyszłe zmiany w tym przedsięwzięciu.

Nowadays, the Western world seems saturated with the myriad of enhancements for entrepreneurship development. Also, in Eastern European countries we observe a growing number of initiatives at different organizational levels, aiming at accompanying potential future entrepreneurs in their efforts. Meanwhile, there is one novelty, never before offered on the Polish market – the first co- -living space, launched in Gdańsk. Therefore, this article aims at presenting the idea of 4COs (co-living, co-working, co-habitation, co-development) initiated by a group of young social entrepreneurs from the Tricity as “Clipster” at the end of 2015. For better understanding of the novelty of this venture on the Polish market, the author analyzes similar initiatives worldwide. This paper is also an attempt to assess the challenges and results of this initiative thanks to the qualitative research methods – structured interviews with its first participants and with its leaders. Additionally, the author suggests some improvements and possible future developments of this initiative.