Środki przymusu bezpośredniego w perspektywie pacjentów i personelu medycznego. Perspektywa w kontekście wielokulturowości

Szpital psychiatryczny, stanowi swego rodzaju odrębny krąg kulturo- wy, rządzący się swoimi zasadami i przepisami. Oznacza to między innymi ingerowanie w prywatność chorego, a także, co szczególnie problematyczne, naruszanie jego nietykalności cielesnej. Charaktery- styczną cechą oddziału psychiatrycznego jest tzw. „paternalizm” prze- jawiający się uprawnionym ingerowaniem w przestrzeń osobistą pa- cjenta, z uwagi na jego dobro. W opiece zdrowotnej pojęcie „przymus” kojarzy się najczęściej z pacjentem psychiatrycznym, u którego w określonych sytuacjach, konieczne jest zastosowanie środków przy- musu bezpośredniego.Celem badania była analiza sposobów postrzegania środków przy- musu przez dwie grupy – chorych oraz personel medyczny. W bada- niu wzięło udział 307 osób, 136 członków personelu oraz 171 pacjen- tów, którzy wypełniły kwestionariusz MAVAS, służący ocenie postaw wobec agresji i środków przymusu na oddziale.Z badań wynika, że pomiędzy pacjentami i personelem medycz- nym występują duże rozbieżności w zakresie spostrzegania agresji i zasadności stosowania środków przymusu bezpośredniego. Pacjen- ci podkreślają, że ich agresja na oddziale ściśle wiąże się z warunkami w szpitalu, postrzeganymi przez nich jako trudne, podczas gdy perso- nel uwydatnia chorobowe przyczyny agresji pacjentów. Wskazane są zmiany systemowe, minimalizujące istniejące na oddziałach rozbież- ności, które mają znaczny wpływ na jakość opieki zdrowotnej.

The psychiatric hospital is a distinct cultural circle, governed by its own rules and regulations. This means interfering with the patient’s privacy and the violation of his bodily integrity. The characteristic fea- ture of the psychiatric ward is the so-called. “paternalism” manifested by legitimate interference in the patient’s personal space, for his good. In health care, the notion of “coercion measures” is most often associ- ated with a psychiatric patient, in which case direct coercive measures are required.The aim of the study was to analyse the perception of coercive measures by two groups of patients and the medical staff. The study involved 307 persons, 136 staff members and 171 patients who com- pleted the MAVAS questionnaire, to assess attitudes towards aggres- sion and coercive measures at the ward.Research shows that the differences exist in the perception of ag- gression and legitimacy of coercion between patients and medical staff. Patients emphasize that their aggression in the ward is closely related to the conditions in the hospital, perceived by them as difficult, while the team members highlight that the assault is highly related to pa- tients sickness. Systemic changes are necessary to address divergent di- vergences that have a significant impact on the quality of healthcare.